In juni reisde ik samen met het gezin af naar het mooie Ameland. Persoonlijk was ik er nog nooit geweest maar ik was wel erg nieuwsgierig naar het eiland en de mogelijkheden voor fotografie. Eenmaal de veerboot verlatend had ik direct het gevoel dat ik op vakantie was. De charme van het verblijven op een eiland voelde ik meteen.
Aangekomen bij ons heerlijke vakantiehuis in Ballum stonden de fietsen al klaar en ik moet zeggen: Ameland is dan ook bij uitstek een eiland om per fiets te ontdekken. Gezien we de kids bij ons hadden waren het helaas geen elektrische fietsen. Gratis tip: huur die wel als je het eiland rond wilt fietsen. Scheelt spier- en zadelpijn.
‘s Avonds op pad
In de avonden had ik de kans om mijn fotospullen in de auto te leggen en op zoek te gaan naar de mooiste locaties. Ik koos ervoor rond 21.00u te vertrekken, zeker een uur tot aan zonsondergang, en reisde af richting de vuurtoren bij Hollum. De vuurtoren staat aan de westkant van het eiland en eenmaal in die buurt zou ik wel opzoek gaan naar een compositie.
Onderweg reed ik langs het vliegveld in Ameland en op dat moment knalde de lucht al enorm. Ik kon het niet laten even te stoppen voor een close up shot van een geparkeerd vliegtuigje.
Vervolgens deed ik vanuit de auto onderzoek via apps als Photopills, Viewfindr en Google Earth naar de voorspellingen en mogelijkheden tot compositie. Zie ik paaltjes of elementen in het landschap die ik kan gebruiken? Waar gaat de zon onder? Is er (hoge) bewolking waar de ondergaande zon op gaat schijnen voor een mooie lucht? Etc. etc.
De Duinen
Uiteindelijk passeerde ik de vuurtoren om er toch voor te zorgen dat ik tijdens het gouden uurtje in de duinen stond. Ik liep vanaf de parkeerplaats de duinen omhoog en liep zo’n 10 minuten weg van de strandtent die vlakbij de strandopgang stond. Op deze manier creërde ik voor mezelf zoveel mogelijk rust, zo min mogelijk afleiding en het voordeel is dat weinig anderen de duinen die dag hebben beklommen op die plek. Ik hoopte namelijk op onaangetaste stukken zand en wat werd ik op mijn wenken bediend.
Op de eerste foto hieronder zie je de compositie die ik daar in duinen vond. Op de heuvels van de duinen zag ik een duidelijke leidende lijn met daarom heen zand zonder voetstappen. Uiteindelijk heb ik mijn statief en camera zodanig gepostioneerd dat ik deze scène kreeg. Als kijker wordt je door de foto meegenomen door die natuurlijke lijn. De mooie lichtval van de zonsonderdag hielp mee om dit effect te maken.
O, NEE!!
Enige tijd later had ik genoeg richting het Zuid-Westen geschoten en draaide ik me om. Het blauwe uurtje was inmiddels begonnen en verderop zag ik een pad lopen pal over de duinen, daar moest ik heen. De camera liet ik op het statief staan, statief op de schouder en over het losse zand van de duinen onderweg naar boven en ineens..paf… camera in het zand! Hij was dus van mijn statief af gevallen en werkelijk elk hoekje, gaatje en kiertje van de camera zat vol met zand. Ik balen, ik zag me al aan de balie van de winkel staan.. Maar gelukkig had ik wat borsteltjes bij me en kreeg ik alles netjes, en alles werkte. Ik had blijkbaar de veiligheidspal op mijn balhoofd aangeraakt tijdens dat ik het statief op mijn schouder zette.. Shit happens.
Eenmaal bovenaan de duintoppen zag ik het beeld wat zich hieronder laat zien. De lucht werd donkerder en het natuurlijke pad werd nog enigzins belicht. Ik vond hem zeker de moeite waard en tevreden keerde ik huiswaarts.
Zoektocht naar palen
De volgende dag keerde ik terug naar Hollum omdat ik via social media nog een tip had gekregen iets verder weg van de strandtent, nog meer westelijk. Daar zouden palen in het water staan en met gebruik van mijn filters (ND + grijsverloop) zou ik wel een foto willen maken van palen in water zo glad als een spiegel.
Eenmaal bij de strandtent, linksaf.. Turend in de verte zag ik wat dus ik liep eropaf. Maar het gekke was, die palen stonden gewoon op het strand en niks water dus.. Bleek ik er simpelweg op het verkeerde moment te zijn, eb. Ook dat heb je dus.. daarom: planning is alles!
Toch doorgelopen en eenmaal bij de palen zie ik wel wat anders interessants: zeewier op de palen + structuren op de grond. Daar heb ik vervolgens onderstaande foto bij gemaakt. Lekker wide angle en door de aanwezige kleuren vond ik het een toffe plaat.
Omdat ik verder niet echt mooie composities kon vinden besloot ik mijn DJI Mini 3 Pro drone ook nog even in de lucht te gooien. Even verderop in zee was namelijk een schip bezig met werkzaamheden en ik dacht, misschien kan ik daar nog wat moois van schieten. En zodoende maakte ik deze foto, ik vond de lijnen op het strand wel heel gaaf zo parallel aan de richting van het schip richting de ondergaande zon.
De zeehonden
Eenmaal op Ameland hoort er natuurlijk nog een wildlife zeehonden excursie bij. Met het schip MS De Zeehond (zie foto) voeren we langs de kust van Ameland richting een zandbank waar de zeehonden lagen. Eenmaal in de buurt mochten we geen geluid maken en zo konden we toch genieten van deze dieren in hun eigen habitat.
En ga ik nog eens terug?
Ja, 100%. Ik vond het een geweldig eiland. Heerlijk dat je zo overal bent, je bent in de vrije natuur en er is genoeg te beleven voor jong en oud.! Ook zeker voor fotografie is het een eiland waar je aan je trekken komt. Van natuur, landschap, drone, wildlife en macro.. Je kan helemaal los!
Leuk verhaal. En herkenbaar, Ameland is prachtig om te fotograferen.
Dankjewel, Willem! Zeker weten, genoeg invalshoeken te verzinnen nog.
Very nice blog you have.
Thank you so much! Glad you like it